Onrust in het dorp. Niet vanwege de voorgenomen wet op het homohuwelijk of de 12% werkloosheid, maar omdat de winnares van de koekjeswedstrijd haar recept niet wil prijsgeven. Voor de kerstmarkt was het idee geopperd om een koekjeswedstrijd uit te schrijven. Iedere bezoeker aan de kerstmarkt kon de koekjes proeven en dan stemmen op het lekkerste koekje. De maker van het lekkerste koekje kreeg vervolgens een prachtig pakket streekproducten. In het reglement was vastgesteld dat de winnaar zijn recept zou prijsgeven. Madame Martin maakt de lekkerste gerechten en wil al haar hele leven geen enkel recept prijsgeven. Maar haar eergevoel won het en ze deed toch mee aan de koekjeswedstrijd. Al snel werd duidelijk dat ze het lekkerste koekje had gemaakt en er ontstond dan ook gedurende de middag een hoop gesmoes en leedvermaak over het feit dat ze nu toch echt haar recept moest prijsgeven. Om 18.00 uur was het zover, de prijsuitreiking. Ze nam glunderend van trots haar prijs in ontvangst. Op de opmerking dat de organisatie graag het recept tegemoet ziet voor publicatie in de volgende editie van het Huis-aan-huisblad, lachte ze vriendelijk. Sindsdien is er een maand verstreken en is er nog geen recept boven tafel gekomen. Iedereen heeft het erover, bij de bakker, op de wandelclub, bij het koor, tijdens de begrafenis van Madame Lejeune. En iedereen is het eens, het is een schande. Monsieur Martin haalt zijn schouders op en zegt gelaten dat ze het zeker niet zal geven. Van een dorpsgenoot hoorde ik het volgende verhaal: Monsieur et Madame Martin hebben regelmatig dinertjes met goede vrienden Monsieur et Madame Chastel. Er komen dan de lekkerste gerechten op tafel. Ook al is het de gewoonte om in Frankrijk tijdens een diner uitgebreid te bespreken hoe iets bereid is, dit gebeurt dus zeker niet bij Monsieur et Madame Martin. Nu wilden de Chastels graag het recept weten van een overheerlijk toetje dat Madame Martin hen eens had geserveerd. Natuurlijk gaf ze dat niet. Op een dag vonden ze, bij toeval, het recept in een damesblad. Ze nodigden Monsieur et Madame Martin uit. Je begrijpt het al, als nagerecht serveerden de Chastels het befaamde toetje. Madame Martin kreeg ogen als schoteltjes, maar Monsieur Martin barstte in lachen uit.
