Van de week kwamen onze gasten Henk en Mieke de eetkamer inlopen en mijn schoonmoeder begroette ze hartelijk met ‘bonsoir’. Henk en Mieke keken een beetje raar op want het was pas 17.00 uur. Even later gebeurde hetzelfde toen Franstalige Zwitserse gasten de trap afkwamen. Nu is het eigenaardige in de Franse taal dat ze alleen ‘bonjour’ en ‘bonsoir’ kennen. Er zit niks tussen. Je kan iemand wel ‘bon après-midi’ wensen, een fijne middag, maar er bestaat geen groet zoals ons ‘goedenmiddag’. Best vreemd eigenlijk.
Zo vinden Fransen het weer gek dat wij de hele dag ‘dag’ zeggen. Vaak vragen ze daarnaar tijdens de Nederlandse les die ik geef. De meeste cursisten hebben een camping en zien dus gedurende de dag de Nederlanders elkaar meerdere malen groeten. En, zeggen ze verbaast, elke keer zegt die Nederlander dan ‘dag’. Als ik die vraag krijg dan moet ik stiekem lachen en ik vraag dan, ook al weet ik het antwoord maar al toe goed : ‘Hoe gaat dat dan bij jullie ?’ Een Fransman zegt namelijk als hij je de eerste keer op de dag tegenkomt ‘bonjour’. Komt hij je de tweede keer tegen, dan begint hij het al genant te vinden en redt zich er uit door te zeggen ‘re-bonjour’ en een beetje te lachen. Tja en dan kom je hem de derde keer op de dag tegen en is het echt een probleem. Wat nu? Veelal, en let maar eens op dit is echt waar, draaien ze een beetje hun hoofd weg en doen alsof ze je niet hebben gezien. Hebben ze genoeg humor dan beginnen ze te lachen en geven ze je een knikje met het hoofd. En in het aller gunstigste geval is het al 17.00 uur en kunnen ze je met een gerust hart bonsoir wensen!
Als mijn cursisten eenmaal doorhebben dat ze zelf eigenlijk een vreemde gewoonte hebben, waarderen ze het Nederlandse ‘dag’ zeggen toch eigenlijk wel. De betekenis van ‘dag’ leidt wel vaak tot een misverstand tussen een Nederlandstalige en een Fransman. De vertaling van ‘bonjour’ is voor ons ‘dag’, maar ‘dag’ betekent niet altijd ‘bonjour’. Volgen jullie het nog ? Kom je iemand tegen dan is de begroeting ‘bonjour’. Ga je weg, dan zeggen wij ‘dag’, maar een Fransman zegt ‘au revoir’ (tot ziens). Zeg je dan toch ‘bonjour’ dan zal hij je raar aankijken, want tenslotte heb je hem al begroet bij aankomst. Ah ingewikkeld die Fransen.
