Herfstdelicatessen zoals crème de marrons en pâte de coing
Het seizoen zit er weer op. Het druppelt nog een beetje door met Franse gasten die net als iedereen nog niet echt aan de winter willen denken en nog genieten van de laatste mooie dagen. We hebben onze vakantie er weer op zitten en het lijstje het onderhoudsklussen is lang genoeg om de winter door te komen.
Crème de marrons
Verder hebben we weer tijd voor elkaar. Meer en meer beginnen Cédric en ik het Franse leven te waarderen. Vroeger werd ik al moe bij de gedachte dat ik appels, kweeperen en kastanjes zou moeten verwerken tot jam, compôte, fruitgelei en fruitsnoepjes. Ik vond het wel erg leuk om te proeven en schaamde me eigenlijk tegelijkertijd dat ik het zelf te veel werk vond. Het plezier van iets zelf maken zag ik niet. Maar afgelopen oktober heb ik me uitgeleefd en het zelf allemaal gemaakt. En het was reuze leuk om te doen! Thierry keek heel verbaast en wist niet wat hem overkwam. Ik die normaal gesproken niks doe, maakte direct de meest arbeidsintensieve ‘crème de marrons’ zoete moes van kastanjes.
Van de buren kregen we kweeperen en daar heb ik vruchtengelei van gemaakt. Een ongelofelijk karwei, maar een delicatesse volgens de Fransman. Het is waar het is lekker, en manlief vindt het geweldig. De voorraad kweepeer was zo groot dat ik ook maar direct de hier overbekende pâte de coing; kweepeerfruitsnoepjes (wij noemden die vroeger omasnoepjes) heb gemaakt. Mijn laatste projectje is kastanjelikeur die staat nu te trekken.
Kweepeer-snoepjes
Cédric begint ook steeds meer op een kleine fransman te lijken. Zijn boterham met kaas s’ochtends is vervangen voor stokbrood met nutella en tussen de middag eet hij graag warm. Verder is hij altijd in voor een éclair au chocola (langwerpig soesje gevuld met banketbakkersroom en een laagje chocoaldeglazuur).
