Dejeuner bij de pastoor

In september verrasten de gepensioneerde pastoor en zijn vrouw, die ook mee zijn geweest op de reis naar Nederland, ons met een uitnodiging om te komen eten. We prikten een datum en op de vraag hoe laat ze ons verwachtten, was het antwoord 12.30 uur. Ondanks dat we hier nu bijna 10 jaar wonen en ik heel goed weet dat Fransen tussen de middag uitgebreid warm eten, overviel het me wel. Wij (ja ook Thierry) eten toch nog steeds alleen ’s avonds warm. En een uitnodiging rond die tijd betekent dat je niet veel meer doet die dag.

Op de afgesproken datum vertrokken we om 12.25 uur van huis want de pastoor woont hier achter op de heuvel dus dat kon niet ver zijn. Maar het huis ligt ontzettend afgelegen. Na een verkeerd weggetje ingeslagen te zijn en de auto te hebben beschadigd aan een stuk ijzerdraad, kwamen we pas om 13.00 uur aan. Het laatste pad omhoog was zo slecht dat we dat stukje maar zijn gaan lopen. Het moet er verschrikkelijk koud en eenzaam zijn in de winter, maar het heeft wel een geweldig uitzicht. En van binnen zo mooi authentiek alsof de tijd heeft stilgestaan. Grote keien in de vloer verwerkt en een enorme open haard met een parelhoen aan het spit (gevuld met Provençaalse kruiden en olijven uit Nyons). Een plankje met boeken met mooie oude kaften. Een notenhouten dressoir met een grote bijbel uit 1500 (!) opengeslagen bij het oude testament. Prachtige in de was gezette oude houten deuren. En zo kan ik nog uren doorgaan, want het huis is doorspekt met oude elementen.

Het aperitief was een huisgemaakte notenwijn. De pastoor verteld graag en heeft veel van de wereld gezien. Het is een geweldige man die bijzonder respectvol met je omgaat. Toen tijdens de NL reis in Amsterdam een mevrouw van haar fiets viel, hielp hij haar direct. Ze was stomdronken en viel bijna direct weer van haar fiets, maar Paul de pastoor bleef haar vriendelijk bijstaan totdat ze uiteindelijk slingerend weer wegfietste.

Zijn vrouw is gereserveerder en vindt het moeilijk als Paul zoveel op zijn praatstoel zit. Gelukkig hadden we een fijn contact opgebouwd tijdens de NL reis dus was het nu ook alleen maar gezellig. Ze komt van origine uit Parijs. Veel Fransen vinden Parijzenaars maar vervelende arrogante mensen, dus heeft Paul haar geleerd, zoals ze zelf zei, hoe ze dat nederig kan zeggen. Daar was duidelijk menige discussie aan vooraf gegaan.

Het voorgerecht bestond uit een salade met bietjes en sla. Het hoofdgercht was de parelhoen met aardappels die gepoft waren in een stenen pot die in het vuur van de haard was gezet. Daarna natuurlijk een kaasplateautje en als nagerecht vanilleijs met warme chocoladesaus. Tot slot kwam de Genepy (zeg maar Franse jenever) op tafel en voor de dames een kopje Verveine thee, heerlijk voor de open haard. Om 16.00 uur gingen we weer richting huis. Dit is met recht leven als god of pastoor in Frankrijk.