Voor de binnenplaats langs loopt een landweggetje dat ter hoogte van de binnenplaats over gaat in een onverhard pad. Omdat dit een gemeentelijk weggetje is, althans dachten wij, houden we het netjes vrij. Laurent de boer die hierachter op het land de luzerne verbouwt voor zijn geiten komt er regelmatig overheen. In de winter de jagers als ze een everzwijn hebben geschoten en die met hun jeep willen ophalen. En in de zomer Hugues met zijn paarden of de paard en wagen als hij ritjes maakt met toeristen. We vragen de gasten om de auto’s op de parkeerplekken te zetten en zo leven we in goede harmonie met onze omgeving.
.
Nu kwam Madame le Maire, de burgemeester een paar maanden geleden ineens op ons afstappen en wilde onze handtekening om het gemeentelijke weggetje op het kadaster te laten vermelden. Wij waren oprecht verbaast en vroegen haar waarom. Het was immers niet onze weg. Bleek dat in de jaren tachtig het weggetje door een fout van het kadaster was verdwenen. Om problemen (welke problemen?) te voorkomen wilde ze het weggetje weer terug hebben op het kadaster. Bizar een handtekening zetten voor iets dat toch al niet van jou is. Als de Mairie een fout had gemaakt, moesten ze die maar zelf weer recht zetten, zo redeneerden wij. Ai, dat was tegen het zere been. Wat was het geval, zonder onze handtekening, geen gemeenteweggetje.
Toen we daar verder op ingingen bleek dat Madame le Maire alvast wilde voorkomen dat wij problemen zouden krijgen met onze buren (??). Bovendien zei ze dat de gemeente geen onderhoud kon verrichten als het geen gemeenteweg was. Sinds we hier wonen is er altijd onderhoud gepleegd aan de weg (ook al stond die dus niet meer op het kadaster), dus wat is er nu ineens veranderd? Nu zetten we niet graag een handtekening als we niet weten waar het toe leidt.
Een aantal maanden later had Madame le Maire ineens de conclusie getrokken dat wij eigenlijk maar wat blij waren dat wij zelf de eigenaar waren van het weggetje en dat we daarom niet wilden tekenen. Dus kwam ze op de proppen met een voorstel om land te ruilen. Wat nu weer, het was toch een gemeenteweggetje en nu doen we aan landruil??? Toen dat bij ons ook niet aansloeg werd er een landmeter bijgehaald die alles ging uittekenen. Wij snapten daar niks van, maar bleven beleefd.
Tijdens een vergadering werden de tekeningen getoond en ons wederom verzocht te tekenen. Nee, dus. Toen ging onze Madame le Maire helemaal uit haar dak, want nu hadden wij haar kosten laten maken voor niets (??). Haar laatste troef was een afspraak met ons en de landmeter erbij. We zijn netjes naar de afspraak gegaan. Zegt de landmeter: ‘U (wij dus) kunt in de huidige situatie een hek aan het begin van het weggetje plaatsen als u dat wilt en dan kan er niemand meer door’. Aha dus wij kunnen geen problemen krijgen wij kunnen ze maken!
6 Comments
jammer dat jullie destijds bij de aankoop niet een landmeter erbij hebben gehaald. Dan zou er nu geen probleem zijn.
Ik vermoed, dat Madame le Maire zekerheid wil over de eigendom van dit weggetje en dan het liefst de eigendom bij jullie, zodat toekomstig onderhoud niet voor rekening van de gemeente is.
Goed onderhandelen is mijn devies.
Beste Ben,
Je begrijpt het goed. De fout is dat de notaris indertijd dit had moeten zien en had moeten laten vastleggen. Wij hebben overigens viavia begrepen dat het er met name om gaat dat een gemeente alleen subsidies voor onderhoud krijgt als een weg daadwerkelijk een gemeenteweg is. Voorheen werd daar ruim over gedacht, maar nu met de crisis wordt men strenger, dus wil Madame le Maire dat officieel corrigeren. Verder is het geen probleem hoor, want we hebben heel goed contact met iedereen die van de weg gebruik maakt. Alleen Madame le Maire schiet soms door. Als ze het op een andere manier had aangepakt, hadden we waarschijnlijk gewoon getekend.
Sabine,
Ik snap niet waarom je problemen maakt. Echter ik snap het wel: een vrouw kan moeilijk zijn en twee vrouwen, dat is vaak extra moeilijk. 😀 Misschien bracht het de burgemeesteres (gendercorrectheid :-D) niet goed aan jullie, maar daar moet je overheen kijken. Door te tekenen, corrigeer je het formeel in het kadaster. Als je ervoor nog een kleine leuke stukje land kan krijgen, dat zou leuk kunnen zijn. Maar dan zou je in de toekomst nog iemand kunnen aanklagen dat je hebt verkocht iets wat in feite niet terecht van jou was. Dat zou je kunnen voorkomen door de burgemeesteres te laten tekenen dat dat stukje land dat je krijgt niet als ruil is bedoeld maar als een tegenprestatie voor al je moeite die je hebt gedaan om de zaak te bespreken en je waardevolle handtekening te zetten. !!!
Tussen haakjes, niet dat het zo belangrijk is, de Fransen hebben goed op de WK ijshockey gespeeld. Gefeliciteerd!
Mocht je nog eens een advies van me willen hebben dan hoor ik het graag.
Ha die Jarda, Je hebt natuurlijk helemaal gelijk 😉 Ja goed hè van die Fransen, begrijp van Thierry dat ze zelfs de Tjechen verslagen hebben 🙂 . Het gaat je goed en geniet van de zomer!
Ha Sabine en Thierry, We hebben genoten van je verhaal. Wij Nederlanders denken toch anders dan de Fransen, blijkt toch steeds maar weer… Logica??. Het lijkt ons toch wel heel vervelend als je er woont en met hen (je dorpsgenoten) “te dealen” hebt. Alle goede tips hierboven gegeven ten spijt: jullie zitten er maar mooi mee en het houd je bezig, hoe onnozel het euvel mag zijn ook. Maar wees gerust: zelfs in Nederland bestaan zulke miscommunicaties!! Veel sterkte met de afwikkelingen. Groetjes, Anne en Jos
Dank je wel voor jullie reactie en leuk weer eens van jullie te horen! Die dorpsgenoten vallen wel mee hoor, maar soms kom je inderdaad voor een verrassing te staan. Veel groetjes en veel gasten gewenst deze zomer in jullie B&B in Nederland, Sabine