We waren zo ontzettend blij met die zachte winter. Lekker buiten doorklussen aan het nieuwe terras van de gîte. Nu is het andere koek. We zetten geen stap buiten als het niet nodig is. Het is overdag rond de -8°C, maar door de mistralwind voelt het aan als -15°C. De auto heeft ‘s ochtends moeite om te starten (Cédric hoopt stiekem dat dat niet lukt en hij niet naar school hoeft) en staat op de binnenplaats. Die binnenplaats waar het zo gezellig tafelen is in de zomer! We zijn al twee dagen druk met het ontdooien van de waterleidingen. We hebben er een hele dag over gedaan om een waterleiding van 10 meter boven in de schuur te ontdooien. Net voordat de kou begon had ik een (dringende) reservering aangenomen voor twee nachten, dus er moest water zijn. We wilden de schuur met een houtkachel verwarmen om het ontdooien te versnellen, maar de felle wind sloeg de rook naar binnen.
Na vele uren ontdooien kon het probleem nog maar op één punt zitten. In de dubbele muur achter de douche (in de hal), dus tegen een buitenmuur. Breken dus. Thierry had twee jaar geleden die plek extra geïsoleerd, dus balen. Uiteindelijk bleek dat toch voldoende. Het probleem zat namelijk helemaal onder aan de muur tussen de twee verdiepingen in. En daar zat ik om 17.30 uur, al acht uur in touw, op mijn knieën met de föhn hete lucht in een gat te blazen. Begonnen we ‘s ochtends optimistisch, nu was de hoop vrijwel niet meer aanwezig. We waren ervan overtuigd dat dit de enige, nog bevroren, plek kon zijn, maar in eerste instantie gebeurde er niks. Wat kan je dan wanhopig hopen op die eerste druppel. Precies op het moment dat ik het opgaf en de föhn uitzette, begon het water te lopen. Ik moest opzij springen voor de douche, die enthousiast begon te sproeien. Nu hadden we gelukkig weer koud water. Helaas bleek later een gedeelte van de warmwaterleidingen gesprongen, dus hebben we die niet verder ontdooit en is het afwachten tot de dooi inzet om te zien wat de schade is.
Gelukkig hebben we nog wel wat warm water door een kleine boiler in de keuken. Nu blijken we nog geluk te hebben, want hierboven in Mornans hebben ze twee dagen zonder water gezeten. En op de lokale nieuwszender wordt net gemeld dat veel huishoudens zonder wateraanvoer zitten vanwege bevroren watermeters. Een vriendje van Cédric wast zich met mineraalwater dat boven de houtkachel wordt gewarmd. Hoe was het gezegde ook alweer? Oh ja, leven als God in Frankrijk. Ik was het even kwijt.
